Ξεκίνησαν οι εγγραφές για το χορευτικό τμήμα - Εναρξη 8 Οκτωβρίου 2010

Ελάτε να μάθουμε παρέα χορούς της πατρίδας μας. 
Τμήματα για  ενήλικες , άνδρες και γυναίκες
κάθε Παρασκευή στις 20.00 και κάθε Κυριακή στις 18.00. 
Εναρξη την Παρασκευή 08 Οκτωβρίου  

Για πληροφορίες : Μυτιλήνης 17 στην Ερμούπολη 

Πυρρίχιος χορός

ο αρχαιότερος πολεμικός ελληνικός χορός . Για τη δημιουργία του υπάρχουν τρεις εκδοχές :

1.Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κρόνου, πριν τις Τιτανομαχίες και ενώ ο Ζευς ήταν ακόμα βρέφος, οι Κουρήτες χόρευαν τον πυρρίχιο γύρω του κάνοντας δυνατό θόρυβο με τα όπλα και τις ασπίδες τους για να μην ακούσει ο παιδοκτόνος Κρόνος το κλάμα του.

2.Στην πολιορκία της Τροίας, ο Αχιλλέας, πριν κάψει το νεκρό του Πατρόκλου, χόρεψε τον Πυρρίχιο πάνω στην πλατφόρμα των καυσόξυλων πριν παραδώσει τον Πάτροκλο στη νεκρική πυρά (πυρά - Πυρρίχιος).

3.Ο Πύρρος (γιος του Αχιλλέα) κάτω από τα τείχη της Τροίας, χόρεψε σε αυτό τον ρυθμό, από τη χαρά του για το θάνατο του Ευρύπυλου (Πύρρος - Πυρρίχιος).
 
     Όποια και αν ήταν η μυθική «καταγωγή» του Πυρρίχιου, το σίγουρο είναι ότι τον χόρευαν από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κρήτη, ενώ οι Σπαρτιάτες τον θεωρούσαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά. Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Ο δεύτερος δε, κάνει λόγο και για μια άλλη, πιο «ελαφριά» ή «εκφυλισμένη» εκδοχή του Πυρρίχιου, την «πύρριχη». Αυτή η νεότερη εκδοχή του χορού υποβιβάζεται σε χορό συμποσίων, δε χορεύεται από ομάδες πολεμιστών χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους αλλά από μία ομάδα χορευτών (ανδρών και γυναικών) σε κύκλο.

     Στις μέρες μας, τον Πυρρίχιο έχουν διασώσει οι Πόντιοι, σε μία μορφή που πλησιάζει την πύρριχη, χωρίς οπλισμό, με άνδρες και γυναίκες, αλλά αντί οι χορευτές να σχηματίζουν κύκλο, σχηματίζουν ευθεία γραμμή.

     Ο χορός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πρωταρχική καλλιτεχνική έκφραση του ανθρώπου.
Με το χορό παραστήθηκε ο κύκλος των εποχών, ο θάνατος. η ανάσταση της βλάστησης.
     Οι χοροί είναι συχνά κυκλικοί, ακριβώς γιατί απεικονίζουν τον κύκλο και ακόμα γιατί ο κύκλος , είναι ένα κλειστό αδιαπέραστο σχήμα, που δεν αφήνει το κακό να περάσει, στην οικογένεια στην ομάδα, στην κοινότητα.
     Την ιερότητα του χορού αισθανόταν οι αρχαίοι Έλληνες, αναφέρεται ότι η σημερινή λέξη χορός αποδίδεται στην αρχαία ελληνική λέξη, ¨όρχησις¨ δηλ. με ρυθμό . Σύμφωνα με την παράδοση η Ρέα, μητέρα των Ολυμπίων Θεών, ήταν η πρώτη που μαγεύτηκε από αυτήν την τέχνη και ήταν εκείνη που τη δίδαξε κατόπιν στους ιερείς της, τους Κουρήτες στην Κρήτη και τους Κορύβαντες στη Φρυγία.
    Μπορούσε ακόμη να περιγράψει το χορό σαν τις ρυθμικές κινήσεις των πουλιών, των ζώων, των δέντρων, των ποταμών. ¨Όλη η γη θα χορ έψει¨, όπως έλεγε και ο Ευριπίδης.
     Στην αρχαία Ελλάδα, αναφέρεται ότι υπήρχαν περίπου 200 χοροί, θρησκευτικοί, πολεμικοί, γιορταστικοί θεατρικοί. Ο Πλάτωνας, στους Νόμους αναφέρει ότι ο χορός πηγάζει από τη φυσική επιθυμία όλων των νεαρών πλασμάτων, να κινήσουν το σώμα τους, για να εκφράσουν την ιδιαίτερη χαρά τους, δίνοντας μάλιστα και ένα συσχετισμό των εννοιών χορός και χαρά.

     Χωρίζει την όρχηση στην Απολλώνιο, την οποία την ονομάζει σπουδαία, και την Διονυσιακή την οποία την αποκαλεί φαύλη. Στο Βυζάντιο, ο χορός χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλες στιγμές της θρησκευτικής ζωής του ανθρώπου, όπως στο γάμο, το χορό του Ησαία.  Ο Λέων ο Σοφός και ο Κερδηνός, αναφέρουν χορούς, στρατιωτών, όπως η ¨πυρρίχη¨, ο οποίος ήταν ένοπλος. Οι πιο συνηθισμένοι χοροί, των Βυζαντινών ήταν οι κυκλικοί, οι χορευτές ακολουθούσαν τις κινήσεις του κορυφαίου και όταν τύχαινε να διασπαστεί ο κύκλος τότε ο κορυφαίος έπρεπε να επανασυνδέσει τα άκρα και να ακολουθήσει το ρυθμό.