Παλμός εθνικού πόνου της αθλούμενης Πανιωνίου νεότητος...

«Ήταν σκοτάδι κι άβυσσος με ατέλειωτη απραξία,
κι ακραία παραδοξότητα στα σύνορα του αγνώστου,
Μα μες στο επίπεδο κενό και την αέναη πλήξη,
μια αιθερόμορφη πνοή άρχισε να ανασαίνει»


(Από τη ποιητική συλλογή του Γιώργου Μαρινάκη ‘’Στις γειτονιές του απείρου ‘’)*



....................ως ο μέγας και ιερός αγών , εις ον μια ψυχή και ένα σώματι απεκδυόμεθα με την πίστιν εις τον Θεόν και το δίκαιον , θέλει πραγματοποιήσει όλους τους εθνικούς μας πόθους.Με την ελπίδα ταύτην την ακράδαντον ήτις παρά τας σημερινάς δοκιμασίας δεν απέλειψε από την ψυχήν μας ορθούμεθα μετά θάρρους.............

Και τότε θυμήθηκα τα λόγια του καθηγητή κ. Νίκου Λυγερού που μου είπε

......εμείς σήμερα δε ζούμε έναν πόλεμο, δε ζούμε μια χούντα.......

Αλήθεια τι είναι αυτό που λείπει σήμερα από εμάς;


Ο μήνας Σεπτέμβριος φέρνει στη μνήμη δυσάρεστες στιγμές που έζησε ο ελληνισμός . Εκδηλώσεις μνήμης για τη Μικρασιατική καταστροφή πραγματοποιούνται σ΄ όλη την επικράτεια.

Με αφορμή την εκδήλωση που διοργανώνει ο σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου με τον νέο σύλλογο των Μικρασιατών Ερμούπολης Σύρου την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου και ώρα 20.00 στο Πνευματικό Κέντρο και την παρουσίαση την ίδια ημέρα στις 12.00 της ομάδας βόλλευ των ανδρών του Σ.Β.Σ. ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του νέου χώρου του συλλόγου , ανέτρεξα στο παρελθόν. Ποιος έφερε το βόλλευ στην Ελλάδα (υπάρχει παλαιότερη ανάρτηση σχεικά) , ποιο αθλητικό σωματείο  ήταν αυτό που υπήρχε στην Ιωνική πατρίδα  και ήρθε ξεριζωμένο , χωρίς να χάσει το κουράγιο του και ανασυστάθηκε από τις στάχτες του. Τιμής ένεκεν γι΄ αυτούς που έμειναν εκεί αλλά και σ΄ αυτούς που βρήκαν τη δύναμη να συνεχίσουν....
 Γι΄ αυτούς που έμειναν για πάντα στην Ιωνική γη δεν υπάρχουν στοιχεία

 Αιχμαλωτισθέντες αθληταί

• Ν. Ανδρεαδάκης ,  Θ. Δημητρίου   
• Μιχαήλ και Ανρέας Σειζάνης
• Θ. Πλυτάς ,  Γ. Μαρσέλος 
• και τις οίδε πόσοι άλλοι

Διασωθέντες αθληταί , ορισμένοι από τους τυχερούς

•  Ρετέλα,  Πουλάκης,  αδελφοί Χαιδεμένου,  Καρακώστας,
•  Μανιατίδης,  Σκιαδάς,  Σαββίδης,  Καραμπάτης κ.λ.π.

Τα ονόματα καθώς και το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το βιβλίο του κ. Πέτρου Λινάρδου  ΄΄Η Σμύρνη του Πανιωνίου Από τη Μικρασιατική πρωτοπορία στην αθηναική αναγέννηση΄΄
Ο Πανιώνιος μέχρι τότε ζει και μεγαλουργεί στην Ιωνική Γη.

Λίγους μήνες πριν επέλθει η Μικρασιατική καταστροφή η Ποδοσφαιρική Ενωση Ποδοσφαιριστών Σωματείων Αθηνών - Πειραιώς προσκάλεσε τον Πανιώνιο να στείλει την ποδοσφαιρική του ομάδα για το πασχαλινό τουρνουά.

Τα σύννεφα βάραιναν στον ουρανό της Ιωνίας και τις ψυχές των σμυρνιών. Ο Πανιώνιος αδυνατούσε να στείλει ομάδα καθώς οι αθλητές του ήταν στο μέτωπο. Το γράμμα ντοκουμέντο που απέστειλε την άνοιξη του 1922 καταχωρήθηκε στο περιοδικό Νίκη, με τίτλο Παλμός εθνικού Πόνου.....

....Ατυχώς και παρά πάσαν προσδοκίαν ην δεν ηδύνατο να συλλάβει η φαντασία παντός Μικρασιάτη η πρόσκλησις υμών, ευρίσκει την Ιωνικήν ψυχήν συντετριμμένη εκ της οδύνης και αγωνιώσαν εκ των αποφάσεων, ας κατά της εθνικής της υποστάσεως εξέφερον οι ισχυροί της γης. Είναι τόσον τρομερόν το μέγεθος της εθνικής συμφοράς δια την πολυβασανισμένην ταύτην ελληνικήν χώραν, ήτις μόλις απολαύσασα των αγαθών της ελευθερίας της ωθείται παρά την θέλησίν της και πάλιν σκληρώς εις την υποδούλωσιν. 

Και συνεχίζει παρακάτω ......ότι τελείως συμμερείζεσθε την οδύνην μας και συμπονείτε μεθ΄ υμών δια το συντελούμενον προς την φιλτάτην Ιωνικήν πατρίδα ανήκουστον και απάνθρωπον αδίκημα , λυπούμεθα ότι εκ τοιαύτης τραγικής αφορμής είμεθα υποχρεωμένοι , το γε νυν να παρακαλέσωμεν υμάς όπως αναβληθεί εις ευθενώτερον χρόνον η πραγματοποίησης της τόσον ποθητής δι΄ ημάς συναντήσεως επί του ειρηνικού στίβου ευθύς ως ο μέγας και ιερός αγών , εις ον μια ψυχή και ένα σώματι απεκδυόμεθα με την πίστιν εις τον Θεόν και το δίκαιον , θέλει πραγματοποιήσει όλους τους εθνικούς μας πόθους.
Με την ελπίδα ταύτην την ακράδαντον ήτις παρά τας σημερινάς δοκιμασίας δεν απέλειψε από την ψυχήν μας ορθούμεθα μετά θάρρους προ της ασπλάγχνου διπλωματίας ης αι αποφάσεις δεν δύνανται να σβήσωσιν από της μνήμης μας την 2α Μαίου θα επανατείλει με όλην την φωτεινήν ανταύγειαν δια να επιστεγάσει τελεσεδίκως ό,τι η πρώτη εθεμελίωσεν εν Ιωνία. Σας επαναλαμβάνομεν την λύπην μας δια την ματαίωσιν της συναντήσεώς μας , τας ευχαριστίας μας δια την ευγενή πρόσκλησιν και εξαιτούμενοι της συγκαταβάσεώς σας επί τη ανεπιφυλάκτω εξωτερικεύσει του άλγους όπερ αι καρδίαι ημών δοκιμάζουσιν κατά τας τραγικάς ημέρας ας διερχόμεθα εδώ εν τη Ιωνική πατρίδι...................................................

Πρόσφυγες μετά τον ξεριζωμό , δεν σκέφθηκαν παρά να βρουν  μια μικρή  σπίθα από τις χαμένες εστίες τους και να μεταδώσουν μ΄ αυτήν την θαυματουργό φλόγα της αναγεννήσεως και της αναδημιουργίας.... Και η σπίθα αυτή βρέθηκε στο πρόσωπο υου αείμνηστου Δ. Δάλλα , ο οποίος διαφυγών της κεμαλικής οργής, συγκέντρωσε γύρω του τα ελάχιστα ναυάγια της Πανιωνίου οικογενείας βροντοφωνάζοντας...ο γηραιός σύλλογος δεν απέθανε, δεν έσβυσε, δεν εχάθη!!!!!