Ο ποταμός Έβρος, “κάλλιστον ποταμών” τον ονομάζει ο ποιητής Αλκαίος και “Αργυρορρύτην” ο Ευριπίδης, έχει τις πηγές του στη Ρίλα, το αρχαίο Σκόμιο, κοντά στη Σόφια της Βουλγαρίας. Κυλάει νοτιοανατολικά και εισέρχεται στην Ελλάδα, όπου και αποτελεί το φυσικό της όριο με τα γειτονικά κράτη της Βουλγαρίας και της Τουρκίας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η αρχική ονομασία του ποταμού ήταν Ρόμβος. Πήρε τη σημερινή του ονομασία μετά τον πνιγμό του Έβρου, γιου του βασιλιά της Θράκης Κάσσανδρου, τον οποίο συκοφάντησε η μητριά του επειδή αρνήθηκε τον έρωτά της. Ο Έβρος απογοητευμένος από τον πατέρα του που δεν τον πίστεψε έπεσε και πνίγηκε στα νερά του ποταμού Ρόμβου.
Αιώνες ολόκληρους το Δέλτα του ποταμού Έβρου παραμένει στο σταυροδρόμι της Ανατολής με τη Δύση, του Βορρά με το Νότο, της Ευρώπης με την Ασία, προσφέροντας ζωτικούς χώρους επιβίωσης στα πουλιά κατά το μακρινό τους ταξίδι ανά τον κόσμο, αλλά και ευεργετώντας τον άνθρωπο με τα πολύτιμα αγαθά του.
Ένα μαγευτικό τοπίο, όπου η θάλασσα αγκαλιασμένη με τη στεριά σ’ ένα ατέλειωτο χορό σχηματίζει νησάκια, λίμνες, αλμυρόβαλτους και λαγγούνες.
Εδώ καταλήγει μετά από ένα μακρινό ταξίδι ονείρων και αντιθέσεων ο “Αργυρορρύτης”, κοσμίζοντας άλλοτε τα πλούσια δώρα του και άλλοτε ξεσπώντας την πίκρα της μοναξιάς του. Τόπος πλούσιος, ευλογημένος και ανελέητος.