Ολη η ποδοσφαιρική Ελλάδα είχε ως πρώτο και μοναδικό θέμα της την υπόθεση της μαγνητοφώνησης και της διαπλοκής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη σαπίλα και τη βρωμιά του ποδοσφαίρου. Λες και ξαφνικά ανακαλύψαμε την Αμερική.
Μανώλης Αναγνωστάκης
΄΄Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες
με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα
τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβαμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο."
Το ποδόσφαιρο είναι ένα επικερδές επάγγελμα με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ! Όπως και σε πολλές άλλες κοινωνικές δραστηριότητες-δομές , που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έτσι και στο ποδόσφαιρο ,περιλαμβάνει μέσα του λαμογιά και απληστία τα οποία είναι το αλατοπίπερο της όποιας διαπλοκής!
Εχουν περάσει οι εποχές που τη διοργάνωση και την εποπτεία των Αγώνων αναλάμβαναν οι Ελλανοδίκες οι οποίοι εκλέγονταν με κλήρο και είχαν μεγάλες αρμοδιότητες. Ανάμεσα στα καθήκοντα των Ελλανοδικών ήταν να επιβλέπουν τους αθλητές όσο προπονούνταν, να τους χωρίζουν σε κατηγορίες ανδρών και παίδων ανάλογα με την ηλικία τους, να αποκλείουν από τους αγώνες όσους αθλητές τους θεωρούσαν ανέτοιμους, να ρυθμίζουν τις περιπτώσεις ισοπαλίας, να εποπτεύουν τους αθλητές για την τήρηση των αγωνιστικών κανόνων, ενώ τους τιμωρούσαν παραδειγματικά για τα τυχόν παραπτώματά τους. Ας είμαστε ρεαλιστές, οι εποχές που στην Ολυμπιάδα οι αθλητές αγωνίζονταν για τον κότινο , που ήταν ένα απλό στεφάνι αγριελιάς, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Εχουν περάσει οι εποχές που οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονταν για τη φανέλλα.
΄΄Αλλά και ο κόσμος, οι φίλαθλοι σε αντιμετώπιζαν διαφοριτικά Εμπαιναν στο γήπεδο, σε σήκωναν στις πλάτες του ,δεν είχαμε κινήσεις που δεν αρμόζουν στους φιλάθλους. Υποστήριζαν την ομάδα μέχρι τελευταία στιγμή, κόσμια, γιατί πάντα έτσι ήταν. Ίσως τώρα να είναι και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τους φιλάθλους και βλέπουμε να παίζουν με άδειες κερκίδες΄΄, λέει ο παλιός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Ρωσίδης.
Καθώς αναλογιζόμουν τις σκέψεις κάποιου ΄΄ηλεκτρονικού φίλου΄΄ που έγραφε ότι ΄΄δεν αντέχεται αυτή η βρωμιά, δεν αντέχονται οι πίθηκοι, ούτε οι κουστουμαρισμένοι πίθηκοι-νταβατζήδες, δεν αντέχεται η αθλητική-οπαδική δημοσιογραφία που αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο τα ήδη άρρωστα μυαλά. Δεν αντέχονται οι παράγοντες που βρίζουν χυδαία, δίνοντας το παράδειγμα και στους οπαδούς της ομάδας τους΄΄, μου ήρθε στο μυαλό μία ομάδα ποδοσφαίρου μιας άλλης εποχής.
Στον Πόντο η εκπαίδευση και ο αθλητισμός και αποτελούσαν σημαντικές παραμέτρους της κοινωνικής ζωής των Ελλήνων. Το κολέγιο της Μερζιφούντας ΄΄Ανατόλια και η ποδοσφαιρική του ομάδα ΄΄Πόντος΄΄, συμπυκνώνουν την νεώτερη ιστορία των Ελλήνων στην περιοχή, η οποία όπως είναι γνωστό, κατέληξε με ευθύνη των Νεότουρκων και των Κεμαλικών στη γενοκτονία. Η ποδοσφαιρική ομάδα και οι αθλητές της- μαθητές του ΄΄Ανατόλια΄΄, ήταν ανάμεσα στα θύματα της γενοκτονίας, που δολοφονήθηκαν μετά την διαδικασία των αποκαλούμενων ΄΄δικαστηρίων ανεξαρτησίας΄΄ Οι μαθητές- αθλητές της ποδοσφαιρικής ομάδας ΄΄Πόντος΄΄ θα καταδικασθούν σε θάνατο, έχοντας σαν βασική κατηγορία την εμφάνιση της ομάδας... Άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος..Εχασαν τη ζωή τους πριν καλά- καλά προλάβουν να τη γνωρίσουν. Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος ΄΄Πόντος΄΄ ιδρύθηκε από αποφοίτους του κολλεγίου ΄΄Ανατόλια΄΄ της Μερζιφούντας το 1903. Στη διοίκησή του συμμετείχαν τόσο οι μαθητές όσο και οι δάσκαλοι του κολλεγίου ενώ η δραστηριότητά του αφορούσε τους τομείς του πνεύματος, της τέχνης και του αθλητισμού, φτάνοντας το 1913 τα 180 μέλη . Στις 12 Φεβρουαρίου 1921 θα γίνει η σύλληψη των μαθητών του αθλητικού συλλόγου ΄΄Πόντος΄΄ , οι οποίοι θα απαγχονιστούν στα μέσα Ιουνίου του ιδίου έτους στην Αμάσεια. Θα δολοφονηθούν μετά τη διαδικασία του αποκαλούμενου ΄΄Ανεξάρτητου Δικαστηρίου Αμασείας΄΄ , όπως έγραφε στις 10 Οκτωβρίου 1921 η κεμαλική εφημερίδα της Τραπεζούντας Istikbal .(Θεοφάνης Μαλκίδης)
Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός γι΄ αυτή τη θυσία...΄΄Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα. Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις). Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν, ακόμα, νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν ...καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας. Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια. Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;
Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
- Γ. Θεοχαρίδης,
- Χ. Γεωργίου,
- Α. Συμεών,
- Α. Παυλίδης,
- Σ. Ανανιάδης
Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ’ αυτούς τους ήρωες........΄΄;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου