Περπατώ εις το δάσος - Προβολή 3 Απριλίου κινηματογράφος ΠΑΛΛΑΣ Ερμούπολη

Ο Σύλλογος Γονέων και Φίλων

του τμήματος ιστιοπλοίας του Ναυτικού Ομίλου Σύρου

 συμμετέχει στο διεθνές έτος δάσους

με την προβολή της ταινίας ΄΄Περπατώ εις το δάσος΄΄ την Κυριακή 03 Απριλίου και ώρα 11.30 στον κινηματογράφο ΠΑΛΛΑΣ

Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ. Με την παραλαβή κάθε εισιτηρίου ο σύλλογος προσφέρει 5 λαχνούς για την κλήρωση της 28 Μαίου 2011(δώρο ένα laptop).

     Το έργο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους με ιδιαίτερο, έξυπνο χιούμορ, όπου οι αναμνήσεις από πολλά γνωστά παραμύθια (Κοκκινοσκουφίτσα, Σταχτοπούτα, Χιονάτη, Κοντορεβιθούλης κ.α.) διασταυρώνονται, συνδυάζονται, περιπλέκονται και φτιάχνουν την περιπετειώδη διαδρομή μιας αλλόκοτης ηρωίδας. Ένα μυητικό ταξίδι είναι, λοιπόν, το «Περπατώ εις το δάσος» της Σοφίας Μιχαηλίδου, είναι η πορεία ενός παιδιού, δηλαδή του καθενός από μας, στη ζωή, για να ανακαλύψει τον εαυτό του και τους άλλους και να ταξιδέψει στον κόσμο...Πρόκειται για τη θεατρική παραγωγή του θεατρικού εργαστηρίου Ν. Ορεστάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ , σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Άκη Τσονίδη, σκηνικά και κοστούμια Νίκος Πατούνας, μουσική Κώστα Βόμβολου. Παίζουν: Χρήστος Βενετίδης, Φωτεινή Γεωργιτσοπούλου, Σοφία Δημούδη, Ξανθή Εμμανουηλίδου, Μαργαρίτα Κεφαλά, Γιώτα Κυρμάνη, Χρυσή Λυμπερίδου, Κώστας Μερετάκης, Σαράντης Σαραντίδης, Αλεξάνδρα Τουλούμπα, Τόλης Τσακιρίδης.

 

 

     Το 2011 έχει κηρυχθεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών Διεθνές Έτος Δασών. Τα δάση προσφέρουν καταφύγιο. Αποτελούν πηγή τροφίμων, φαρμάκων και καθαρού νερού. Και παρέχουν ένα ευρύ φάσμα περιβαλλοντικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της βιοποικιλότητας, την υδροδότηση, τη δέσμευση του άνθρακα, τον έλεγχο των πλημμυρών, καθώς και την προστασία από τη διάβρωση του εδάφους και της απερήμωσης. Παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση ενός σταθερού κλίματος του πλανήτη και το περιβάλλον. Τα δάση είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την ευημερία των ανθρώπων παντού, σε 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

     Εκτιμάται ότι 1,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι-συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 2.000 γηγενείς πολιτισμούς-εξαρτώνται από τα δάση για τον βιοπορισμό τους. Εκτός από την τροφή και στέγη, τα δάση προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα των εμπορεύσιμων ξύλου και προϊόντων nonwood, όπως ξυλεία, καυσόξυλα, φρούτα, ξηρούς καρπούς, και φαρμακευτικών φυτών. Το 2004, τα δασικά προϊόντα αντιπροσώπευαν περίπου το 3,7% του διεθνούς εμπορίου βασικών προϊόντων. Τα δάση είναι από τα πιο παραγωγικά χερσαία οικοσυστήματα.

     Η ευρεία ποικιλία τύπων δάσους-σε τροπικές, υποτροπικές, μεσογειακό, εύκρατο, και ψυχρές περιοχές-από κοινού αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα του συνόλου των χερσαίων οικοπεριφερειών. Εκατομμύρια είδη φυτών, ζώων και εντόμων: περίπου το 80% της βιοποικιλότητας του πλανήτη ΄΄κατοικούν΄΄ στα δάση. Τα τροπικά δάση είναι ιδιαίτερα πλούσια σε είδη. Αν και καλύπτουν μόνο το 10% της συνολικής γήινης επιφάνειας, είναι κατ 'οίκον σε σημαντικά μεγαλύτερο από το 60% όλων των χερσαίων και του γλυκού νερού της βιοποικιλότητας.

     Τα δάση παίζουν ζωτικό ρόλο στον παγκόσμιο κύκλο του άνθρακα: λειτουργούν ως αποθήκες άνθρακα, απορροφώντας τα αέρια του θερμοκηπίου και την πρόληψη της απελευθέρωσής τους στην ατμόσφαιρα. Σε παγκόσμια κλίμακα, τα δασικά οικοσυστήματα εκτιμάται ότι περιέχουν περίπου 80% πάνω από το έδαφος και το 40% των κάτω-εδάφους γήινου διοξειδίου του άνθρακα.

     Η διατήρηση των δασικών οικοσυστημάτων μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της προσαρμοστικότητας μας στην κλιματική αλλαγή. Οι προστατευόμενες περιοχές (όπως βιόσφαιρας και τα εθνικά πάρκα) θεωρείται μία από τις πιο αποτελεσματικές και οικονομικά αποδοτικές λύσεις για τη διατήρηση των δασών.

Περιμένοντας τα σύννεφα-Η αληθινή ιστορία της μικρής Ποντίας που επέζησε της γενοκτονίας

Περιμένοντας τα σύννεφα 

Διάρκεια: 90 λεπτά

Γλώσσα: Ελληνικά, Tουρκικά. Με Αγγλικούς Υπότιτλους
Χώρα: Γαλλία, Τουρκία, Γερμανία, Ελλάδα
Σκηνοθέτης: Γιεσίμ Ουστάογλου
Έτος παραγωγής: 2004
Χρώμα: Έγχρωμη

Περίληψη: Η ταινία έχει ως θέμα την πολιτική καταπίεση του πρόσφατου παρελθόντος στην Τουρκία και τις συνέπειες του διωγμού των Ελλήνων Ποντίων.

      Το 1975 η εξηντάχρονη Αϊσέ ζει σε ένα τουρκικό χωριό στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, δυτικά της Τραπεζούντας. Μετά το θάνατο της μεγάλης της αδερφής απομονώνεται όλο και περισσότερο. Συνδέεται φιλικά με τον 8χρονο Μεχμέτ, ο οποίος προσπαθεί να την παρηγορήσει. Ο ερχομός του Θανάση στο χωριό, αλλάξει τη ζωή της. Τραβιέται σε μια ξύλινη καλύβα στα βουνά, στα σύννεφα, και αρνείται να επιστρέψει στο χωριό. Η συμπεριφορά της μένει ανεξήγητη για τους χωριανούς και τον Μεχμέτ αφού κανείς δε γνωρίζει το μυστικό της Αϊσέ, που κρύβει για πέντε δεκαετίες τώρα.

     Πριν από την υιοθέτησή της από τουρκική οικογένεια ήταν κόρη Ελλήνων ορθόδοξων Ποντίων και λεγόταν Ελένη. Τώρα την βασανίζουν τύψεις και ενοχές επειδή ως δεκαετές παιδί είχε αποφασίσει να μην ακολουθήσει τον αδερφό της Νίκο στην Ελλάδα και να παραμείνει αντ' αυτού ασφαλείς στην τουρκική οικογένεια. Πενήντα έτη μετά από το χωρισμό, αποφασισμένη να εξερευνήσει τις ελληνικές της ρίζες και να βρει το χαμένο αδελφό, η Αϊσέ ταξιδεύει στην Ελλάδα.Μια πολυβραβευμένη ταινία.

     Είναι γεγονός ότι οι μεταπολεμικές πολιτικές ελίτ της Ελλάδας ήταν εχθρικές έναντι της μνήμης, της ταυτότητας και της γνώσης. Η κοινή ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και η ταύτιση των ελληνικών συμφερόντων με ξένα, αποξένωσε τον ελληνικό λαό από την ιστορική του πορεία και τον οδήγησε σε μία συναισθηματικού ή φολκλορικού τύπου προσέγγιση της καταγωγής του. Γι΄ αυτό στην περίπτωσή μας, των Ελλήνων του Πόντου οι πολιτικοί τελείωναν τα λογύδρια τους με το «η Ρωμανία κι αν επέρασεν ανθείν και φέρειν κι άλλον» ή η ποντιακή ιστορία περιοριζόταν στη σέρα και το τικ.

     Για τη γενοκτονία και την ιστορική μνήμη ούτε λόγος και κυρίως ούτε πράξη να γίνεται. Η δημοσίευση κειμένων και βιβλίων για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τις χιλιάδες κρυφές άγνωστες ιστορίες της στη δεκαετία του 1980 έγινε μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον από ανθρώπους όπως ο Μ. Χαραλαμπίδης, ο Κ. Φωτιάδης, ο Γ. Ανδρεάδης. Ο τελευταίος έδωσε μία άλλη διάσταση στην υπόθεση της γενοκτονίας- το 1994 αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο και δυστυχώς μέχρι σήμερα από κανένα ξένο - με τα έργα του ο Θόδωρον, η Τολίκα, η Ταμάμα.

     Στην Ταμάμα, η οποία έχει μεταφραστεί στην ποντιακή διάλεκτο και σε οχτώ γλώσσες, ανάμεσά τους η τουρκική και η κινεζική, βασίστηκε η ιστορική όπως αποδεικνύεται κινηματογραφική ταινία «Περιμένοντας τα Σύννεφα», η οποία σκηνοθετήθηκε από τη γεννημένη στην Τραπεζούντα Γεσίμ Ουστάουγλου, σε συνεργασία με τον Πέτρο Μάρκαρη. Η Γεσίμ Ουστάουγλου, ανήκει στη μεγάλη ομάδα τούρκων πολιτών που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, τόσο στη γειτονική χώρα, όσο και στο εξωτερικό και έχει βραβευθεί ως καλύτερη ευρωπαϊκή παραγωγή το 1999 από το Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία της «Ένα ταξίδι στον ήλιο».

     Το έργο «Περιμένοντας τα Σύννεφα» βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της μικρής Ποντίας που επέζησε της γενοκτονίας ζώντας όμως δεκαετίες με άλλο όνομα στην Τουρκία και το οποίο ανέθρεψε μαζί με την κόρη του ένας Τούρκος αξιωματικός. Όταν πεθαίνει η θετή αδελφή της, αναπολώντας τα σύννεφα θυμάται το παρελθόν της και με τη βοήθεια ενός Έλληνα που επισκέφθηκε το χωριό της, ύστερα από πενήντα χρόνια ανακαλύπτει την αληθινή της καταγωγή και έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τον αδελφό της.

   Το έργο εγκρίθηκε στον αντίστοιχο διαγωνισμό ευρωπαϊκού κινηματογράφου, χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν τέσσερα χρόνια με το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ και την κινηματογράφηση ανέλαβε η εταιρεία Silk Road Film Production που εδρεύει στο Παρίσι. Το έργο έχει την πρωτοτυπία ότι παίζουν Τούρκοι, Έλληνες, Πόντιοι που ζουν στην Ελλάδα και Ποντιόφωνοι μουσουλμάνοι ηθοποιοί, και οι διάλογοί τους παραμένουν όπως είναι πρωτότυποι.

     Σε κάθε χώρα, όπως και στην Ελλάδα ο θεατής θα παρακολουθεί την ποικιλία αυτών των διαλόγων με υπότιτλους στη γλώσσα της χώρας προβολής. Το έργο μέχρι στιγμής συμμετείχε στο 23ο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης (Απρίλιος 2004), όπου τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της επιτροπής του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μόντρεαλ (Αύγουστος 2004), στο Φεστιβάλ της Κορέας (Οκτώβριος 2004), στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης με τρεις προβολές (Νοέμβριος 2004), του Νέου Δελχί (Νοέμβριος 2005), του Βερολίνου (Φεβρουάριος 2005), ενώ έχει προβληθεί στην 'Αγκυρα, στη Σμύρνη και την Τραπεζούντα!

     Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Ριζούντα και την Τρίπολη του Πόντου, στα Πριγκηπόνησα, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, στο Επταπύργιο, στα χωριά της Δράμας, Μαρμαριά, Νικηφόρος και Υψηλή Ράχη καθώς και στην Καβάλα, στην παλιά πόλη και στο Υδραγωγείο. Η δημιουργία του έργου συνάντησε το ζήλο και το πάθος του παραγωγού Μπεχρούζ Χασεμιάν, ο οποίος δε φείσθηκε κόπων και εξόδων για την επιτυχία της παραγωγής. Στην ιστορική και φωτογραφική ενίσχυση του έργου συνέβαλλαν ο Δήμος Καλαμαριάς και το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού και ο καθηγητής Κώστας Φωτιάδης.

     Μέσα από το έργο και τα πραγματικά γεγονότα που έχει καταγράψει, προβάλλεται ένα μέρος της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στοχεύει στην ιστορική αποκατάσταση της μνήμης των θυμάτων, ως βάση της πραγματικής φιλίας των λαών. Η αναγνώριση του διαπραχθέντος εγκλήματος, η συγνώμη από την τουρκική ηγεσία και λαό θα είναι ένα βήμα μπροστά για την αναγέννηση του τουρκικού λαού και την πορεία του προς την απελευθέρωση και τον εκδημοκρατισμό.

     Τέλος, για τον γράφοντα η ταινία αποτελεί σημαντική στιγμή γιατί, επιτέλους, μπορεί να καταλάβει πραγματικά το ηλικιωμένο ζεύγος Αρμένιου και Πόντιας, με τους οποίους είδε μαζί στο Τορόντο του Καναδά μία άλλη κινηματογραφική ταινία, «Το Αραράτ», η οποία κατέγραφε τα γεγονότα της αρμενικής γενοκτονίας. Με ανάλογες ταινίες όπως το «Περιμένοντας τα Σύννεφα», μετά τους Αρμένιους ανοίγει ο δρόμος για την αποκατάστασης της μνήμης και για τους Πόντιους.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

     Ο συγγραφέας Γεώργιος Ανδρεάδης, γεννήθηκε στις παράγκες της Καλαμαριάς, το 1936. Φοίτησε στο Κολέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ, με υποτροφία και μετά σπούδασε Πολιτική Οικονομία, στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, στη Γερμανία. Ασχολούμενος με τα εθνικά μας θέματα, έχει επισκεφθεί τη γη των προγόνων μας, στη Μαύρη Θάλασσα, 52 φορές, από το 1960 μέχρι το 1998 και έχει δημοσιεύσει 35 βιβλία μέχρι τώρα, σχετικά με το χώρο εκείνο, πολλά από τα οποία κυκλοφόρησαν και στην αγγλική, γερμανική, ρωσική, τουρκική και κουρδική γλώσσα.

     Το βιβλίο του ΤΑΜΑΜΑ, βραβεύτηκε το 1992 στην Κωνσταντινούπολη, με το βραβείο ΙΠΕΚΤΣΗ, αλλά και απελάθηκε ο ίδιος από την Τουρκία, στις 5 Δεκεμβρίου 1998, εξαιτίας της επιρροής, που επέφεραν πέντε από τα βιβλία του, σε τουρκική έκδοση, στο χώρο της διανόησης και της νεολαίας, στη γείτονα χώρα.

     Το Δεκέμβριο του 2000, η Ακαδημία Αθηνών, βράβευσε το συγγραφέα Γεώργιο Ανδρεάδη, δια χειρός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου, δια το συγγραφικό του έργο, αλλά και δια την αφύπνιση των εναπομεινάντων εξισλαμισθέντων Ποντίων της Μαύρης Θάλασσας.

     Στις 26 Απριλίου 2003, ο εκδοτικός οίκος ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ, παρουσίασε στην αίθουσα τελετών του πολυτεχνείου, στο Εριβάν της Αρμενίας, την αρμενική έκδοση του έργου ΤΑΜΑΜΑ στην Σαγκάη, της μακρινής Κίνας, στην κινεζική γλώσσα. Η διακίνηση του βιβλίου ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου 2004, με την έναρξη των Oλυμπιακών Αγώνων. Η πολυεθνική κινηματογραφική εταιρεία SILKROAD FILM PRODUCTION, με έδρα το Παρίσι, ανέλαβε τη μεταφορά σεναρίου, που βασίζεται στο έργο ΤΑΜΑΜΑ, παγκοσμίως στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το έργο φέρει τον τίτλο «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ».

     Τα γυρίσματα και η τεχνική επεξεργασία του έργου, περατώθηκαν εντός του 2003, ενώ το έργο προγραμματίζεται, να τεθεί παγκόσμια, σε διακίνηση, το χειμώνα του 2004-2005. Το έργο συμμετείχε, στα παρακάτω παγκόσμια Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

     Τον Απρίλιο, στο 23ον Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε το Πρώτο βραβείο. Στις 30 Αυγούστου, στο Φεστιβάλ του Μόντρεαλ, στον Καναδά. Στις 10 Οκτωβρίου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην Κορέα.

     Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθορίστηκε, για την περίοδο 19 με 28 Νοεμβρίου 2004 και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στο Βερολίνο, για τις 10 με 20 Φεβρουαρίου, 2005.

     Στην κινεζική έκδοση του βιβλίου ΤΑΜΑΜΑ, ο συγγραφέας και η μεταφράστρια κυρία Σου Κάϊ, εκχώρησαν τα δικαιώματα τους, υπέρ της ίδρυσης, Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού, στη Σανγκάη. Τα συγγραφικά δικαιώματα της τουρκικής έκδοσης, έχουν εκχωρηθεί στην ΟΥΝΕΣΚΟ, για την αναστήλωση της ιστορικής Μονής ΣΟΥΜΕΛΑ, στον Πόντο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΜΑΜΑ

     "Οταν ήρθε και η σειρά του, ο Παπαγιάννης σήκωσε τον άρρωστο αδερφό του από το κρεβάτι και πήγαν στο προαύλιο της εκκλησίας. Εκεί ήταν όλη η χριστιανική Εσπιε. 480 ψυχές ξεκίνησαν την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1916, ώρα 11, για το δρόμο του Γολγοθά.

    Μόλις οι τελευταίοι χριστιανοί άφηναν το χωριό παίρνοντας το δρόμο για τα βουνά, φανατισμένοι Νεότουρκοι Τσέτες μαζεύτηκαν κοντά στο τζαμί. Από απέναντι και μέσα από το παράθυρο, ο Τούρκος γείτονας Ιμπραχήμ παρακολουθούσε με αγωνία να δει τι θα κάμουν.

     Σε λίγο έσπασαν την πόρτα του Παπαγιάννη, άρχισαν να πετάνε έξω τα υπάρχοντα του και ετοιμάζονταν για την μοιρασιά. Τότε η ψυχή του Ιμπραχήμ δεν άντεξε για το κακό που γινόταν στους γείτονές του και ιδιαίτερα στον φίλο του τον Παπαγιάννη. Ανοιξε την πόρτα, έτρεξε στην αυλή του Παπαγιάννη και φώναξε στους πλιατσικολόγους:

- Αλλαχτάν μπουλ (από το Θεό να το βρείτε.)

    Ηταν το μόνο που πρόλαβε να φωνάξει ο Ιμπραχήμ, αφού η κατάρα του έσβησε με ένα πυροβολισμό. Η σφαίρα βρήκε τον Ιμπραχήμ στο μέτωπο και τον έριξε κάτω νεκρό....

     Τέσσερις μέρες πέρασαν σαν αιώνας, από την ημέρα που ξεκίνησαν από την Εσπιε. Μέσα σε 4 μέρες, ο Παπαγιάννης έχασε τον αδελφό του και τον αγαπημένο του γιο που με τόσες προσδοκίες έφερε στον κόσμο. Τίποτε πια δεν τον ενδιέφερε. Ούτε που θα πάνε, ούτε αν θα σωθούν, ή αν θα χαθούν. Το ξημέρωμα βρήκε και άλλους νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα ήταν μικρά παιδιά. Συνολικά 20 άτομα πέθαναν εκείνο το βράδυ. Μετά από ταλαιπωρίες και πορείες δυόμισι μηνών τα υπολείμματα ενός ζωντανού χωριού έφτασαν στη Σεβάστεια, μόνο...38 ψυχές. "


Του Φάνη Μαλκίδη, Διδάκτορα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης  



Απαγχονίστηκαν με μόνη κατηγορία την εμφάνιση της ομάδας

     Θέλοντας και μη , οι περισσότεροι από εμάς , γίναμε κοινωνοί των ειδήσεων που ταλανίζουν το Ελληνικό ποδόσφαιρο (και όχι μόνο-δεν είναι προνόμιο μόνον ελληνικό- για να λέμε και του ΄΄στραβού το δίκαιο΄΄) . Το τελευταίο διάστημα οι σοβαρές καταγγελίες Κούγια, η απόπειρα δωροδοκίας του τάδε διαιτητή, το ηχητικό ντοκουμέντο για Μπέο , για φωνές που αναγνωρίζονται ή όχι, για παίκτες που τα ΄΄πιάνουν΄΄ και άλλα πολλά παρόμοια φιγουράριζαν στους δέκτες μας.

     Ολη η ποδοσφαιρική Ελλάδα είχε ως πρώτο και μοναδικό θέμα της την υπόθεση της μαγνητοφώνησης και της διαπλοκής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη σαπίλα και τη βρωμιά του ποδοσφαίρου. Λες και ξαφνικά ανακαλύψαμε την Αμερική.

Μανώλης Αναγνωστάκης

΄΄Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες
με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα
τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβαμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο."

     Το ποδόσφαιρο είναι ένα επικερδές επάγγελμα με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ! Όπως και σε πολλές άλλες κοινωνικές δραστηριότητες-δομές , που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έτσι και στο ποδόσφαιρο ,περιλαμβάνει μέσα του λαμογιά και απληστία τα οποία είναι το αλατοπίπερο της όποιας διαπλοκής!

     Εχουν περάσει οι εποχές που τη διοργάνωση και την εποπτεία των Αγώνων αναλάμβαναν οι Ελλανοδίκες οι οποίοι εκλέγονταν με κλήρο και είχαν μεγάλες αρμοδιότητες. Ανάμεσα στα καθήκοντα των Ελλανοδικών ήταν να επιβλέπουν τους αθλητές όσο προπονούνταν, να τους χωρίζουν σε κατηγορίες ανδρών και παίδων ανάλογα με την ηλικία τους, να αποκλείουν από τους αγώνες όσους αθλητές τους θεωρούσαν ανέτοιμους, να ρυθμίζουν τις περιπτώσεις ισοπαλίας, να εποπτεύουν τους αθλητές για την τήρηση των αγωνιστικών κανόνων, ενώ τους τιμωρούσαν παραδειγματικά για τα τυχόν παραπτώματά τους. Ας είμαστε ρεαλιστές, οι εποχές που στην Ολυμπιάδα οι αθλητές αγωνίζονταν για τον κότινο , που ήταν ένα απλό στεφάνι αγριελιάς, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Εχουν περάσει οι εποχές που οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονταν για τη φανέλλα.

     ΄΄Αλλά και ο κόσμος, οι φίλαθλοι σε αντιμετώπιζαν διαφοριτικά Εμπαιναν στο γήπεδο, σε σήκωναν στις πλάτες του ,δεν είχαμε κινήσεις που δεν αρμόζουν στους φιλάθλους. Υποστήριζαν την ομάδα μέχρι τελευταία στιγμή, κόσμια, γιατί πάντα έτσι ήταν. Ίσως τώρα να είναι και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τους φιλάθλους και βλέπουμε να παίζουν με άδειες κερκίδες΄΄, λέει ο παλιός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Ρωσίδης.

     Καθώς αναλογιζόμουν τις σκέψεις κάποιου ΄΄ηλεκτρονικού φίλου΄΄ που έγραφε ότι ΄΄δεν αντέχεται αυτή η βρωμιά, δεν αντέχονται οι πίθηκοι, ούτε οι κουστουμαρισμένοι πίθηκοι-νταβατζήδες, δεν αντέχεται η αθλητική-οπαδική δημοσιογραφία που αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο τα ήδη άρρωστα μυαλά. Δεν αντέχονται οι παράγοντες που βρίζουν χυδαία, δίνοντας το παράδειγμα και στους οπαδούς της ομάδας τους΄΄, μου ήρθε στο μυαλό μία ομάδα ποδοσφαίρου μιας άλλης εποχής.

     Στον Πόντο η εκπαίδευση και ο αθλητισμός και αποτελούσαν σημαντικές παραμέτρους της κοινωνικής ζωής των Ελλήνων. Το κολέγιο της Μερζιφούντας ΄΄Ανατόλια και η ποδοσφαιρική του ομάδα ΄΄Πόντος΄΄, συμπυκνώνουν την νεώτερη ιστορία των Ελλήνων στην περιοχή, η οποία όπως είναι γνωστό, κατέληξε με ευθύνη των Νεότουρκων και των Κεμαλικών στη γενοκτονία. Η ποδοσφαιρική ομάδα και οι αθλητές της- μαθητές του ΄΄Ανατόλια΄΄, ήταν ανάμεσα στα θύματα της γενοκτονίας, που δολοφονήθηκαν μετά την διαδικασία των αποκαλούμενων ΄΄δικαστηρίων ανεξαρτησίας΄΄ Οι μαθητές- αθλητές της ποδοσφαιρικής ομάδας ΄΄Πόντος΄΄ θα καταδικασθούν σε θάνατο, έχοντας σαν βασική κατηγορία την εμφάνιση της ομάδας... Άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος..Εχασαν τη ζωή τους πριν καλά- καλά προλάβουν να τη γνωρίσουν. Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος ΄΄Πόντος΄΄ ιδρύθηκε από αποφοίτους του κολλεγίου ΄΄Ανατόλια΄΄ της Μερζιφούντας το 1903. Στη διοίκησή του συμμετείχαν τόσο οι μαθητές όσο και οι δάσκαλοι του κολλεγίου ενώ η δραστηριότητά του αφορούσε τους τομείς του πνεύματος, της τέχνης και του αθλητισμού, φτάνοντας το 1913 τα 180 μέλη . Στις 12 Φεβρουαρίου 1921 θα γίνει η σύλληψη των μαθητών του αθλητικού συλλόγου ΄΄Πόντος΄΄ , οι οποίοι θα απαγχονιστούν στα μέσα Ιουνίου του ιδίου έτους στην Αμάσεια. Θα δολοφονηθούν μετά τη διαδικασία του αποκαλούμενου ΄΄Ανεξάρτητου Δικαστηρίου Αμασείας΄΄ , όπως έγραφε στις 10 Οκτωβρίου 1921 η κεμαλική εφημερίδα της Τραπεζούντας Istikbal .(Θεοφάνης Μαλκίδης)

     Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός γι΄ αυτή τη θυσία...΄΄Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα. Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις). Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν, ακόμα, νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν ...καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας. Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια. Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;


Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
- Γ. Θεοχαρίδης,
- Χ. Γεωργίου,
- Α. Συμεών,
- Α. Παυλίδης,
- Σ. Ανανιάδης


Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ’ αυτούς τους ήρωες........΄΄;

Το Σύμπαν συνωμότησε 30 Ιουλίου στη Σύρο

Στις 30 Ιουλίου στη Σύρο για την παρουσίαση του βιβλίου ΄΄Τα βάσανα μικρών παιδιών. Από τον Εβρο στη Σύρο-Παιδοπόλεις΄΄ 

Παρουσίαση του βιβλίου στις 30 Ιουλίου

  
     Διάβαζα ένα παλιό άρθρο στο ΒΗΜΑ για τον Πάουλο Κοέλο ΄΄ Ούτε Μπόρχες ούτε Μάρκες ούτε Φουέντες. Αν ο Πάουλο Κοέλο δεν είναι συγγραφέας με την κλασική έννοια του όρου, τότε είναι μάγος. «Οταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» γράφει στον Αλχημιστή, το γνωστότερο από τα μυθιστορήματά του, το οποίο έγραψε το 1987 μέσα σε δύο εβδομάδες και έχει ως σήμερα πουλήσει παγκοσμίως περισσότερα από 64 εκατ. αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 64 γλώσσες.
      Οι κριτικοί γράφουν για τα βιβλία του ΄΄Τα αφηγήματα του Κοέλο είναι βιβλία αυτοβοήθειας τα οποία καταλήγουν στο ίδιο βασικό αποτέλεσμα: να ναρκώνουν την αποξενωμένη συνείδηση μέσω της καθησυχαστικής επιβεβαίωσης των συμβάσεων και των κυρίαρχων προκαταλήψεων. Ο αναγνώστης του Κοέλο εξερευνά το οικείο, παραβιάζει ανοιχτές πόρτες και βουλιάζει σε συναισθηματικές, αποχαυνωτικές, εγωτικές, ψευδομαγικές ερμηνείες του κόσμου, όπου και φυλακίζεται. Οταν τελειώνει το ένα βιβλίο, θέλει και άλλο, που θα είναι διαφορετικό κι ωστόσο απολύτως ίδιο. Οι απλοϊκοί αφορισμοί του τον έχουν καταστήσει ένα είδος λαϊκού δασκάλου - δεν είναι αμαρτία το να είσαι ευτυχισμένος - μας διαβεβαιώνει σε τούτη τη φονική κοινοτοπία΄΄.
     Ο Πάουλο  Κοέλο  γεννήθηκε το 1947 στο Ρίο. Κάποια στιγμή, και ενώ ήταν μαθητής σε ιησουιτικό σχολείο, μπλέχτηκε σε καβγά με άλλους εφήβους και οι γονείς του, νομίζοντας πως έχασε τα λογικά του, τον έκλεισαν σε νευρολογική κλινική, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Νέος και χίπης, τη δεκαετία του '60, πειραματίστηκε με ναρκωτικά, με εξωγήινους και με τη φιλοσοφία του Καρλ Γιουνγκ. Για πολλά χρόνια αποκήρυξε τον καθολικισμό. Σήμερα όμως το απολωλώς πρόβατο επέστρεψε στο ΄΄καλό δρόμο΄΄. Υποστηρίζει βέβαια ότι αρνείται να φιλήσει το χέρι του Πάπα. Ζει με τη σύζυγό του Κριστίνα, άτεκνος, μεταξύ της Κοπακαμπάνα του Ρίο και των γαλλικών Πυρηναίων.
    Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ο Κοέλο με την εκδήλωση που προγραμματίζουμε στις 30 Ιουλίου για την παρουσίαση του βιβλίου μας ΄΄ Τα βάσανα μικρών παιδιών. Από τον Εβρο στη Σύρο-Παιδοπόλεις΄΄;  
     Στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας Ο ΛΟΓΟΣ (17 Μαρτίου 2011) , στη σελίδα 22  ΄΄Τι είναι παιδουπόλεις ή παιδοπόλεις΄΄ έγραφα για το βιβλίο το οποίο επρόκειτο να κυκλοφορήσει από το σύλλογό μας, με την οικονομική στήριξη της Νομαρχίας Εβρου και Υπερνομαρχίας Εβρου-Ροδόπης.
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου, στο τέλος της επιστολής μου έκανα μία αναφορά, αν θέλετε μία ευχή ...΄΄Στις 11 Ιουλίου στην εκπομπή Μικρός Απόπλους, κάνοντας ένα οδοιπορικό στον Εβρο , ο Νομάρχης Εβρου κ. Ν. Ζαμπουνίδης μου μίλησε για τη συναισθηματική σχέση που έχει με τη Σύρο. Και μου ανέφερε ότι ο πατέρας του ήταν φιλοξενούμενος στην Παιδόπολη της Σύρου και πως επίσης θα ήθελε , μαζί με κάποιους που γνωρίζει , να επισκεφτούν τη Σύρο, σ΄ ένα ταξίδι προσκύνημα. Γι΄ άλλους ίσως ΄΄το τελευταίο ταξίδι της ζωής τους ΄΄ όπως θα έλεγε και ο Θρακιώτης συγγραφέας Γ.Βιζυηνός, γι΄ άλλους ίσως ν΄ ανάψουν ένα κερί στη μνήμη των πατεράδων τους. Αναρωτιέμαι εάν στις μέρες μας μπορείς να δώσεις χαρά στο συνάνθρωπό σου, δίνοντάς του την σκάλα να φθάσει στον ουρανό, να όπως ο παππούς στο διήγημα του Γ. Βιζυηνού . Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει τρόπος , εκείνα τα παιδιά από τους Μεταξάδες του ακριτικού Εβρου να επιστρέψουν στη Σύρο - να φθάσουν στην κορυφή του βουνού και ν΄ αγγίξουν τον ουρανό.  Και ίσως τότε χέρι-χέρι , ποιος ξέρει, αδερφωμένοι με την ανθρωπιά και με γαλήνη στη ψυχή να πάρουν το δρόμο ΄΄σε όνειρα ,σ΄ αισθήματα υγρά, μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή, η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας΄΄  (τι ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος) Ηράκλειτος....
     Εδώ λοιπόν έρχεται και δένει η ρήση του Κοέλο ΄΄πως αν κάτι το θέλεις πολύ, θα συνωμοτήσει το Σύμπαν για να το καταφέρεις, αρκεί να το θελήσεις΄΄ . Φαίνεται λοιπόν πως οι απόγονοι εκείνων των παιδιών και συγκεκριμένα οι χορευτές του πολιτιστικού συλλόγου Μεταξάδων  , ήθελαν πολύ να  επισκεφτούν  τη Σύρο για να παραβρεθούν  στην παρουσίαση του βιβλίου μας, ως φόρο τιμής, όπου πρωταγωνιστές είναι  οι δικοί τους άνθρωποι. Ο υπεύθυνος του χορευτικού Χρήστος Κισσούδης μου μετέφερε τη συγκίνηση που προξένησε η έκδοση του βιβλίου αλλά και ο ενθουσιασμός που επικρατεί για το επικείμενο ταξίδι - προσκύνημα στη Σύρο. Φαίνεται όμως πως και ο σύλλογός μας το ήθελε πολύ και έτσι το σύμπαν συνωμότησε.
     Οι  τριάντα χορευτές θα φιλοξενηθούν  στην Ποσειδωνία, στον ξενώνα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής , στον ίδιο χώρο που φιλοξενήθηκαν κάποτε τα μικρά εκείνα παιδιά του εμφυλίου. Κάτω από τον Κυκλαδίτικο ουρανό θα ξεχυθεί η μουσική του Ορφέα και οι χορευτές θα χορέψουν στον προαύλιο χώρο του αρχοντικού Τσιροπινά ,το Σάββατο 30 Ιουλίου .
     Ο Πολιτιστικός σύλλογος γυναικών Μεταξάδων ιδρύθηκε το 2000 και επιδίδεται σε κάθε μορφή εκδηλώσεων που προάγουν τον πολιτισμό μας. (συμμετοχή των χορευτικών τμημάτων και της χορωδίας σε εκδηλώσεις και αναβιώσεις εθίμων τόσο τοπικά, όσο και σε όλη την Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

Η Πνευματική Εστία Νίκαιας προσκαλεί τον Σάββα Καλεντερίδη στη Νίκαια 21 Μαρτίου

Η Πνευματική Εστία Νίκαιας [ Π.Ε.Ν. ] οργανώνει αυτή τη Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2011 στις 20:15, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη εκδήλωση με θέμα “Η Ελλάδα ως Πολιτιστική Υπερδύναμη. Η Ιστορία και ο Πολιτισμός ως εργαλεία άσκησης πο- λιτικής και διπλωματίας”.

Την ομιλία θα κάνει μια σπουδαία Ποντιακή προσωπικότητα, πρώην Κατάσκοπος της ΕΥΠ στην Τουρκία, ο συνοδός του Αμπντουλάχ Οτζαλάν στην αποστολή του στην Κένυα, παραιτηθείς Αντι- συνταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης.

Το halkidona.gr είχε την τιμή να συναντηθεί μαζί του πριν μερικές ημέρες, στο βιβλιοπωλείο του στη Φιλελλήνων, όπου του ζητήσαμε να μας απαντήσει σε ορισμένα μας ερωτήματα. Η συνομιλία μας ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα. Αναμένουμε να τον ακούσουμε λεπτομερώς και στην εκδήλωση της ΠΕΝ.

Βιογραφικό

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε το 1960 στη Βέργη Σερρών. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρό- νια. Αγροτοκτηνοτροφική η οικογένειά του, προσφυγική. Πόντιοι οι πρόγονοι. Ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους το 1914, αμέσως μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, τότε που ξεκίνησαν οι διωγμοί και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Στα 17 του εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος.
Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων, των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό.
Τον Φεβρουάριο του 1999, ο Σάββας Καλεντερίδης είχε τον βαθμό του ταγματάρχη. Τυπικά ανήκε στα Τεθωρακισμένα, αλλά ήταν από καιρό ενταγμένος στο δυναμικό της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Αποστολή του η συλλογή κ επεξεργασία πληροφοριών που αφορούσαν την Τουρ- κία.
Μεταξύ άλλων του ανατέθηκε και η επικίνδυνη αποστολή να συνοδεύσει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ηγέτη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος PKK, από την Ελλάδα στην Κένυα. Από εκεί έπρεπε να τον φυγαδεύσει σε τρίτη χώρα, για να τον γλιτώσει από τους Τούρκους διώ- κτες του, οι οποίοι επιζητούσαν τη σύλληψη του ανθρώπου που “επιβουλευόταν την εδαφική ακεραιότητα” της γείτονος. Εκεί ο Έλληνας κατάσκοπος είδε μπροστά στα μάτια του να διαδραματίζεται ένα [στημένο] γεωπολιτικό παιχνίδι παγκοσμίων διαστάσεων. Ένα αληθινό θρίλερ.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1999 ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν βρίσκεται στην Κένυα και κρύβεται στην ελλη- νική πρεσβευτική κατοικία μαζί με τους συντρόφους του. Τον συνοδεύει και ο Έλληνας ταγμα- τάρχης της ΕΥΠ Σάββας Καλεντερίδης ως σωματοφύλακάς του. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση της Άγκυρας καλεί τους πρεσβευτές της Σερβίας, της Νορβηγίας και του Βελγίου και τους ζητά να μη δεχτούν τον Οτζαλάν, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή είναι άγνωστο πού βρίσκεται. Στις 13 Φεβρουαρίου στην Κένυα φτάνει ο έλληνας δικηγόρος τον Οτζαλάν Φ. Κρανιδιώτης, ο οποίος συ- ζητά με τον Κούρδο ηγέτη και τον Έλληνα πρέσβη. Αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της κατά- στασης, επιστρέφει στην Ευρώπη για να ζητήσει βοήθεια. Ο Οτζαλάν σκέφτεται να παραδοθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Φεβρουαρίου βρίσκουν τον κούρδο ηγέτη να μεταφέρεται με χειροπέδες στην Τουρκία με ένα ιδιωτικό αεροσκάφος. Όλα όσα έγιναν και αφορούν στη σύλληψή του παραμένουν άγνωστα. Η Άγκυρα πανηγυρίζει και στα Μ.Μ.Ε. κυκλοφορούν βίντεο της μεταφοράς του. Το μοναδικό ίσως φως στο σκοτάδι παραμένει ως σήμερα το βιβλίο του Σάββα Καλεντερίδη “Παράδοση Οτσαλάν, Η ώρα της αλήθειας”.
Όταν τελείωσε η περιπέτεια της Κένυας, υπέβαλε την παραίτησή του από τις Ένοπλες Δυνάμεις και από την ΕΥΠ ασφαλώς.
Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων.
Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδο- ση του βιβλίου “Κράτος συμμορία”, Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την “Έκθεση Σουσουρλούκ”, που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη.
Σε συνεργασία με το ίδρυμα “Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ” συμμετείχε και προ- λόγισε την έκδοση του διπλού CD “Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930” και του CD “Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας”.
Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου “Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολι- τικής, Μύθος και πραγματικότητα”, του βιβλίου “Οι μειονότητες στην Τουρκία” και των ιστορι- κών ταξιδιωτικών οδηγών “Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα”, “Σικελία”, “Ρόδος - Σύμη - Καστελόρι- ζο - Καρία - Λυκία”, “Χίος - Σμύρνη”, “Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία”, “Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία” και “Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς”.
Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς “Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών”, “Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη”, “Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία” κ “Ανατολικός Πό- ντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς”.
Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες “Κυριακάκτικη Ελευθεροτυπία” κ “Παρόν” και στα περιοδικά “Άμυνα και διπλωματία”, “Απόρρητο Δελτίο” και “Διπλωματία”.
Σήμερα ο Σάββας Καλεντερίδης αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Πο- ντιακού Ελληνισμού.......

...μέρος της ανάρτησης από halkidona.gr

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ(από την παρουσίαση του βιβλίου του Σάββα Καλεντερίδη)

«Ήταν 16 Φεβρουαρίου 1999 και η παγκόσμια κοινή γνώμη συνταρασσόταν από τις εικόνες που μετέδιδε η τουρκική τηλεόραση, δείχνοντας τον ηγέτη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος Αμπντουλλάχ Οτσαλάν περιφερόμενο με χειροπέδες, τα μάτια κλειστά με ταινία, με φόντο την τουρκική σημαία και τον...''φλογερό'' τουρκικό εθνικισμό. Ο Οτσαλάν είχε απαχθεί στο Ναϊρόμπι της Κένυας, όπου εφιλοξενείτο επί δύο εβδομάδες στην εκεί ελληνική πρεσβεία ...;». Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου του Σάββα Καλεντερίδη, «Παράδοση Οτσαλάν - Η ώρα της αλήθειας». Ο κ. Καλεντερίδης, υπηρετώντας -τότε- στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), έζησε από κοντά τον Κούρδο ηγέτη, αφού ήταν μαζί του μέχρι τη στιγμή της σύλληψής του.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821

1821-2011 :190 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων που κατοικούσαν στις περιοχές που χάθηκαν οριστικά για τον ελληνικό κόσμο μετά το 1922, στην επανάσταση του 1821, παραμένει άγνωστη και αποτελεί, ίσως ένα από τα πιο αποσιωπημένα κομμάτια της νεότερης ιστορίας μας. Οι λόγοι σχετίζονται με το ιδεολογικό, κοινωνικό αλλά και γεωγραφικό πλαίσιο . Εντούτοις η πραγματική διάσταση της καθοριστικής και πρωταγωνιστικής συμβολής των Ελλήνων που έδρασαν στη Ρωσία (οι περισσότεροι ήταν Ποντιακής καταγωγής και χρηματοδότησαν, οργάνωσαν και πολέμησαν για την ελευθερία) δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Πόντος-Μ.Ασία-Θράκη

Κάθε φορά που ξένοι ή Έλληνες δημοσιογράφοι ζητούσαν βιογραφικά στοιχεία, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής δημοκρατίας (1929-1935) Αλέξανδρο Ζαΐμη, έλεγε με υπερηφάνεια. «Καταγόμεθα βεβαίως από την Κερπινή Καλαβρύτων εκ πατρός, παππού και προπάππου, αλλά παρακαλώ να μη λησμονηθεί ότι η μητέρα μου Ελένη Μουρούζη, ήτο ποντιακής καταγωγής ως κόρη του Αλεξάνδρου Μουρούζη την σπουδαία Φαναριώτικη οικογένεια των Μουρούζηδων….». Η Οικογένεια των Υψηλαντών κατοίκησε σ΄ ένα χωριό έξω από την Τραπεζούντα, που ονομάζονταν Ύψαλλα, ενώ οι Μουρούζηδες στο χωριό Μουρούζ, επίσης έξω από την Τραπεζούντα. Στην επαναστατημένη Ελλάδα του 1821 και ιδιαίτερα στο Μοριά κατέβηκαν πολλοί εθελοντές για να πολεμήσουν και το έπραξαν με ξεχωριστή γενναιότητα. Πολλά νέα παλικάρια ποντιακής καταγωγής, σπουδαστές στην πλειοψηφία τους, κατατάχθηκαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ο Γεώργιος Θ. Κανδηλάπτης (Κάνις) γράφει: “Ουχ ήττον και πολλοί νέοι Πόντιοι μέσον Ρωσίας και Ρουμανίας κατήλθον εις την Ελλάδα και επολέμησαν γενναίως εν Ηπείρω και Στερεά Ελλάδα… Το 1814 όταν ιδρύεται η Φιλική Εταιρεία στην Οδησσό, η πόλη κατοικείται από 4000 Έλληνες, εκ των οποίων το 80% είναι Πόντιοι. Μεταξύ των μυημένων, φαίνεται να συμπεριλαμβάνονταν και κρυπτοχριστιανοί, ενώ σημαντική εκπρόσωπος της Ποντιακής συμμετοχής υπήρξε η οικογένεια των Yψηλαντών, η οποία θυσίασε θέσεις, πλούτο, καριέρα για να μπει μπροστά στον αγώνα της Ελευθερίας. Οι δημιουργοί της Φιλικής Εταιρίας και οι πρώτοι μυημένοι θεωρούσαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως σημαντική προσωπικότητα για την επιτυχία της μυστικής οργάνωσης, η οποία είχε στόχο την απελευθέρωση του υπόδουλου ελληνικού στοιχείου. Με την ανάληψη της αρχηγίας της Φιλικής Εταιρείας ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας στις 24 Φεβρουαρίου , εκδίδοντας την προκήρυξη της Επανάστασης με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», μία προκήρυξη με μεγάλο ουσιαστικό και συμβολικό περιεχόμενο. (οι πληροφορίες για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη προέρχονται από το βιβλίο του κ. Θεοφάνη Μαλκίδη, καθηγητή του ΔΠΘ).

Από τη Διακήρυξη του Υψηλάντη

«Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν. Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν• ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!...»

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συγκροτεί τον Ιερό Λόχο, αποτελούμενος από 500 σπουδαστές. Ο Υψηλάντης πίστευε πως οι νέοι αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Στη συγκρότηση του Ιερού Λόχου συμμετέχουν πολλοί Πόντιοι Ελληνες. Επιφανείς πόντιοι ενίσχυσαν με μεγάλα χρηματικά ποσά τη Φιλική Εταιρία. Αρχικά ο Ηλίας Κανδήλης, ιδρυτής του Φροντιστηρίου της Χερσώνας στη νότια Ρωσία, ο οποίος αφήνει στον Αλέξανδρο Υψηλάντη 5.000 ρούβλια, για τους σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας, ο Ιάκωβος Γρηγοράντης, γενικός «αρχιμεταλλουργός» των μεταλλείων της Αργυρούπολης, καθώς και η μεγάλη ποντιακή οικογένεια των Μουρούζηδων είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα των Ποντίων, που ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους τον αγώνα. Ο αδελφός του Δημήτριος συνεχίζει την πατριωτική παράδοση της οικογένειας.(Ο παππούς τους Αλέξανδρος Υψηλάντης, καρατομήθηκε από τους Οθωμανούς, όντας ηγεμόνας στη Μολδοβλαχία).

Ο Δημήτριος Υψηλάντης με την έναρξη της επανάστασης ανέλαβε να αντιπροσωπεύσει τον αδερφό του Αλέξανδρο Υψηλάντη, ως πληρεξούσιος του Γενικού επιτρόπου Αρχής στο Μωριά. Στις 20 Ιουνίου του 1821 ανέλαβε την αρχιστρατηγία των επαναστατών και προσπάθησε να οργανώσει τακτικό στρατό. Η προσπάθειά του όμως να περιορίσει την ισχύ των κοτζαμπάσηδων είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξή του. Ο λαός απαίτησε την αποκατάστασή του και ύστερα από προσπάθειες του Κολοκοτρώνη επανήλθε. Κατά τη διάρκεια του Αγώνα έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και του Άργους, στην εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, στη μάχη των Δερβενακίων, στη μάχη στους Μύλους μαζί με το Μακρυγιάννη και στην μάχη στη Πέτρα, η οποία ήταν η τελευταία της Επανάστασης. Ένας Πόντιος, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης άρχισε την Επανάσταση και ένας άλλος Πόντιος, ο αδελφός Δημήτριος την τελείωσε. Για να τιμηθεί ο Δημήτριος Υψηλάντης, το φιλλεληνικό κίνημα των ΗΠΑ έδωσε το 1826 το όνομά του σε μία πόλη στο Μίσιγκαν. Ο στρατός του Αλέξανδρου Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου στις 7-6-1821 και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα . Ο Υψηλάντης προδομένος από εχθρούς και φίλους, φυλακίζεται και πεθαίνει λησμονημένος στη Βιέννη το 1828. Από τους διασωθέντες Ιερολοχίτες εκτιμάται ότι 19 καταγόταν από τον Πόντο , οι οποίοι και κατέφυγαν στη Ρωσία. Ο Οδυσσέας Λαμψίδης κατάφερε να εντοπίσει και να δημοσιεύσει με πλήρη τεκμηρίωση τα ονόματά τους. Ο εντοπισμός τους έγινε από τον τοπωνυμικό χαρακτηρισμό τους , όπως Τραπεζούντιος, Τραπεζανλής , Μαυροθαλασσίτης, Σιναπλής κ.λ.π. O Aχιλλέας Aνθεμίδης αναφέρει ότι ο σουλτάνος θεώρησε τον Ιερό Λόχο ως ευξεινοποντιακή στρατιωτική μονάδα και ότι με αυτήν την πρόφαση εξόντωσε τους προκρίτους της Aργυρούπολης του Πόντου. Αναφέρει επίσης ότι με φιρμάνι απαγορεύτηκε στον πληθυσμό της Aργυρούπολης και άλλων περιοχών να υδροδοτείται από τις βρύσες κατά την επέτειο της μάχης του Δραγατσανίου.

Στο προσκλητήριο για αγώνα και ελευθερία πολλοί Θράκες αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στα πεδία των μαχών απανταχού στην Ελλάδα αλλά και στη Μολδοβλαχία . Πολλοί από τους άντρες του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη ήταν Θράκες . Ο οπλαρχηγός Αθανάσιος Καράμπελιας από την Κορνοφωλιά της Δ. Θράκης, ο Αδριανοπολίτης Χατζή Γεώργης , ο Ξενοκράτης από το Σαμάκοβο της Α. Θράκης, του οποίου η μόνη στολή Ιερολοχίτη σώζεται στο Ιστορικό Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών , είναι κάποια ονόματα Ιερολοχιτών που σώθηκαν δια της παραδόσεως. Θράκες συμμετείχαν στο Επαναστατικό σώμα του μυημένου στη Φιλική Εταιρία Εμμανουήλ Παπά στη Μακεδονία – Χαλκιδική και στο επαναστατικό σώμα του Καρατάσου . Μάλιστα ο Επίσκοπος Μαρώνειας Κωνστάντιος ηγήθηκε σώματος επαναστατών από τη Μαρώνεια κι έφτασε το Μάρτη του 1821 στη Μονή Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος, όπου μετά τη Θεία Λειτουργία , με τις ευλογίες του , ο Εμμανουήλ Παπάς κήρυξε την Επανάσταση στη Μακεδονία. Γνωστή επίσης είναι η προσφορά του Αντώνη Βισβίζη και της συζύγου του Δόμνας από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης. Ο καπετάν Αντώνης Βισβίζης ήταν μυημένος στην Φιλική Εταιρεία . Με το μπρίκι του την «Καλομοίρα» συμμετείχε στην Ελληνική Επανάσταση . Η Δόμνα και τα πέντε παιδιά τους τον ακολουθούσαν πάντα στις πολεμικές επιχειρήσεις Η Δόμνα Βισβίζη απέκτησε πολλές εμπειρίες και έτσι όταν σκοτώθηκε ο σύζυγός της συνέχισε με ανδρεία και ηρωισμό ως καπετάνισσα της «Καλομοίρας» διαθέτοντας όλη της την περιουσία για την συντήρηση του πλοίου .Επί τρία χρόνια 1821-1823 πρόσφερε τις υπηρεσίες της σε όλα τα ελληνικά πελάγη . Το 1823 παραχώρησε το πλοίο στην ελληνική διοίκηση για να μετατραπεί σε πυρπολικό και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση . Με την «Καλομοίρα» πυρπολήθηκε από τον Πιπίνο στο Τσεσμέ η τουρκική φρεγάτα στην οποία βρίσκονταν το θησαυροφυλάκιο του σουλτανικού στόλου. Η Δόμνα έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Ναύπλιο , την Ύδρα και τη Σύρο.Την παρακολουθούμε μέσα από έγγραφα που σώθηκαν στα ελληνικά αρχεία - να τριγυρνά από τόπο σε τόπο, την Ερμιόνη, το Ναύπλιο, την Ερμούπολη της Σύρου στερημένη, περιφρονημένη, άστεγη με τα πέντε παιδιά της, να προστρέχει «εις το έλεος της σεβαστής επιτροπής της Ελλάδας και να ζητά βοήθεια»...

Το 1826 ο Σμυρνιός Ιωάννης Καρόγλου συγκροτεί στην Πελοπόννησο την “Ιώνιο Φάλαγγα”. Εφεξής, ένα μέρος των Ιώνων, θα συμμετέχουν συγκροτημένα στην Επανάσταση. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από το σχετικό δημοσίευμα της “Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος” στις 24 Ιουλίου 1826, συγκροτήθηκε στο Ναύπλιο δύο μήνες μετά την πτώση του Μεσολογγίου. Σκοπός της Φάλαγγας ήταν “… η εις εν σώμα ένωσις των εις την ελευθέραν Ελλάδα ευρισκομένων και υπό διαφόρους αρχηγούς διεσπαρμένων Ιώνων… δια να κατασταθώσιν ούτω χρησιμώτεροι εις τον υπέρ της ελευθερίας ιερού ελληνικού αγώνα.” «τους κατατρέξανε οι ευρωοπαίγοι τους δυστυχείς έλληνες. εις τις πρώτες χρονιές εφοδίαζαν τα κάστρα των τούρκων, τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα διά να μην υπάρξουν.

Η ελληνική επανάσταση του 1821, επικός απελευθερωτικός αγώνας, του επί αιώνες, υπόδουλου ελληνικού λαού, υπήρξε ο πιο σημαντικός σταθμός της ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού.Ο αγώνας της εθνικής παλιγγενεσίας, μακροχρόνιος, άνισος, με κορυφώσεις ηρωισμού αλλά και με περιόδους κάμψης και κατάπτωσης, κατόρθωσε να σφυρηλατήσει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων και να αναπτύξει την εθνική τους ενότητα.

Όταν ο αγώνας αυτός είχε να αντιμετωπίσει και τις μεγάλες δυνάμεις - μηδεμιάς εξαιρουμένης - που φρόντισαν να την καταδικάσουν με μοναδική σφοδρότητα. Ενδεικτικά έγραφε ο Μακρυγιάννης <<Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων‡ τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα δια να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τους θέλει να τους κάμη άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική καθώς οι μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι γάλλοι γάλλους, οι ρούσοι ρούσους κι ο Μέτερνικ της Αουστρίας αουστριακούς - κι όποιος τους φάγη από τους τέσσερους. και τους λευτερώνουν χερότερα κι από τους τούρκους>>.

Οταν είχε ν΄ αντιμετωπίσει την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του καγκελαρίου Μέτερνιχ που επιθυμούσε να πνίξει κάθε ιδέα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος διακυβέρνησης της χώρας και καταδυνάστευσης των λαών, η ελληνική υπόθεση αποτελούσε επικίνδυνο παράδειγμα γιατί μπορούσε να προκαλέσει την εξέγερση και άλλων υποδούλων, χωρίς να εξαιρούνται ακόμη και οι δικοί της. Η ωμή διατύπωση του ίδιου: «Έξω από τα ανατολικά μας σύνορα τριακόσιες η τετρακόσιες χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι η παλουκωμένοι δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα».

Ευτυχώς σ΄ αυτό το κλίμα , δεν έσκυψαν το κεφάλι οι αγωνιστές του 21 «Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε; «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με τα σιταροκάραβα βατσέλια». Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Από το λόγο του στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838) .

<<Γενναίγοι προπατέρες, Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή, Αριστείδη, Λεωνίδα κ΄ επίλοιποι γενναίγοι άντρες σφράγισαν την εθνική πορεία των Ελλήνων>>.Ταυτόχρονα η επανάσταση υπήρξε κορυφαίο πολιτικό γεγονός και για την ίδια την ιστορία της Ευρώπης, αφού απασχόλησε την ευρωπαϊκή διπλωματία, ενεργοποίησε τις φιλελεύθερες συνειδήσεις, προκάλεσε το φιλελληνικό κίνημα, όπλισε με προσδοκίες τους ευρωπαϊκούς λαούς που αναζητούσαν την εθνική τους δικαίωση, παρέσυρε κυβερνήσεις μεγάλων δυνάμεων να ενδιαφερθούν, θετικά ή αρνητικά, και στο τέλος να υποχρεωθούν να συνεργασθούν και να συνυπογράψουν τα πρωτόκολλα του 1830 για την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.

17η Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας

Η Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στη 17η Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας που θα πραγματοποιηθεί στις 26 και 27 Μαρτίου 2011 στους χώρους Zum Sporthaus, Königstädter Str. 75, 64569 Nauheim.

Η Συνδιάσκεψη Νεολαίας που κάθε χρόνο συγκεντρώνει πάνω από 400 νέες και νέους αποβλέπει στην ενθάρρυνση του πνεύματος πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας και στη συμμετοχή τους στις οργανωμένες δραστηριότητες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Οι καλεσμένοι μας, κ. Νίκος Μιχαηλίδης και κ. Βασίλης Τσαρτσάνης, θα αναπτύξουν πολύ ενδιαφέροντα θέματα, μεταφέροντας εικόνες από την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου.

Με την ευχή να δούμε εσάς προσωπικά, καθώς και εκπροσώπους της Νεολαίας σας κοντά μας στη σημαντική αυτή εκδήλωση της Ομοσπονδίας και της Νεολαίας μας σας κοινοποιούμε το πρόγραμμα του διημέρου!

Για την αρτιότερη προετοιμασία και οργάνωση της Συνδιάσκεψης, θα ήταν πολύτιμη η έγκαιρη απάντησή σας, μέχρι την Παρασκευή, 18 Μαρτίου 2011, ενώ παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση και πληροφορία.

Πρόγραμμα Εργασιών της 17ης Συνδιάσκεψης

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

13.00 Χαιρετισμοί – Έναρξη Συνδιάσκεψης
- Χτίζουμε φιλίες, «επιστρέφουμε» στο μέλλον: Οι Έλληνες στον 21ο αιώνα και η σχέση τους με τον ιστορικό Πόντο
Εισηγητής: Νίκος Μιχαηλίδης, Υποψήφιος Διδάκτορας Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ΗΠΑ
Τοποθετήσεις – Ερωτήσεις των νέων

- Η γλώσσα ως γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των λαών
Εισηγητής: Εισηγητής: Βασίλης Τσαρτσάνης, ελεύθερος δημοσιογράφος
Τοποθετήσεις – Ερωτήσεις των νέων

- Διάλειμμα

- Θεατρική Παράσταση, Παρουσίαση θεατρικού δρώμενου

- Γεύμα – Ποντιακό Παρακάθ’

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

10.00 Συνέχεια Συνδιάσκεψης

- Δωρεά Βλαστοκυττάρων για ασθενείς με λευχαιμία / Stammzellenspende für Leukämie-Erkrankte / Stem Cell Donation for Leukaemia Disease

- Αιμοδοσία και Δωρεά Οργάνων / Blut-und Organspende / Blood and Organ Donation

Εισηγητές: Ερυθρός Σταυρός Γερμανίας / Deutsches Rotes Kreuz / German Red Cross

Τοποθετήσεις – Ερωτήσεις των νέων

- Οργανωμένη Ποντιακή Νεολαία / Ανοιχτή συζήτηση με τους νέους των Συλλόγων

Επιμέλεια: Μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας της ΟΣΕΠΕ

14.30 Λήξη εργασιών της Συνδιάσκεψης

ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ THEOPHILOS KOTSIDIS

Η Ελλάδα ως πολιτισμική υπερδύναμη. Η Ιστορία και ο πολιτισμός ως εργαλεία άσκησης πολιτικής και διπλωματίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

«Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι πληθυσμιακά μεγάλη δύναμη. Δεν είναι στρατιωτική και δυστυχώς τώρα πλέον δεν είναι και οικονομική. Η Ελλάδα είναι όμως μια πολιτιστική υπερδύναμη. Και αυτό δεν το εκμεταλλεύεται διαχρονικά η ελληνική πολιτεία. Μέσω αυτής η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει μια “ήπια ισχύ” για να τη μετουσιώσει στη συνέχεια σε μια αποτελεσματική πολιτική. Με τον τρόπο αυτό θα απαντήσουμε στη θεωρία του δόγματος του “στρατηγικού βάθους” του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, στην οποία κυριαρχούν δύο στοιχεία: η Ιστορία και ο πολιτισμός. Οι Οθωμανοί διαχρονικά περισσότερο κατανάλωσαν παρά παρήγαγαν πολιτισμό. Και τώρα προσπαθούν από τη μια να αναδείξουν τα ανύπαρκτα δικά τους επιτεύγματα και από την άλλη όπου μπορούν να εξαλείφουν τις δικές τους σκοτεινές πτυχές»...

Πρόκειται για μέρος της διάλεξης του Σάββα Καλεντερίδη, αντισυνταγματάρχη ε.α. ,στην κατάμεστη αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» , όπου με τις εκδόσεις Ινφογνώμων παρουσίασε ένα οδοιπορικό στις «Αλησμόνητες πατρίδες», με θέμα «Η Ελλάδα ως πολιτισμική υπερδύναμη. Η Ιστορία και ο πολιτισμός ως εργαλεία άσκησης πολιτικής και διπλωματίας». Το Δ.Σ. του ιστορικού συλλόγου «Παρνασσός» τον τίμησε με την ανώτατη διάκριση για το εθνικό του έργο, τον «Χρυσό Ηνίοχο».

Ποιος είναι ο Σάββας Καλεντερίδης

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε στη Βέργη Σερρών το 1960. Το 1977 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος. Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων και των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό.Το Μάρτιο του 2000, ενώ φοιτούσε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων. Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Κράτος συμμορία", Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την "Έκθεση Σουσουρλούκ", που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη. Σε συνεργασία με το ίδρυμα "Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ" συμμετείχε και προλόγισε την έκδοση του διπλού CD "Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930" και του CD "Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας". Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου "Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Μύθος και πραγματικότητα", του βιβλίου "Οι μειονότητες στην Τουρκία" και των ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών "Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα", "Σικελία", "Ρόδος - Σύμη - Καστελόριζο - Καρία - Λυκία", "Χίος - Σμύρνη", "Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία", "Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία" και "Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς". Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς "Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών", "Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη", "Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία" και "Ανατολικός Πόντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς". Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Κυριακάκτικη Ελευθεροτυπία" και "Παρόν" και στα περιοδικά "Άμυνα και διπλωματία", "Απόρρητο Δελτίο" και "Διπλωματία".

Η Ίμβρος χθες και σήμερα.

Φάνης Μαλκίδης


Μέρος της ομιλίας στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Λεκάκη για την Ίμβρο.

Η τριχοτόμηση της Θράκης, επισφραγίστηκε στη Λωζάννη, όπου στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη (και) η Ελληνοτουρκική σύμβαση και το πρωτόκολλο «περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών». Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του πρωτοκόλλου από 1ης Μαΐου 1923, θα γινόταν υποχρεωτική ανταλλαγή των χριστιανών Τούρκων υπηκόων με τους μουσουλμάνους Ελληνικής υπηκοότητας ενώ εξαιρέθηκαν οι μουσουλμανικές μειονότητες της Θράκης και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Για τις Θρακικές Σποράδες υπήρξε πρόνοια από τη Συνθήκη της Λωζάννης για αυτονομία (άρθρο 14), η οποία όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Την επαύριον της Συνθήκης η ελληνική μειονότητα στην Ίμβρο, Τένεδο και Κωσταντινούπολη, «τελεί υπό διωγμόν». Η Τουρκία απαγορεύει στους Έλληνες την άσκηση 30 επαγγελμάτων μεταξύ αυτών του πλανόδιου πωλητού, του θυρωρού, του κουρέα, του σερβιτόρου, του μουσικού, του φωτογράφου και μεταγενέστερα με άλλους νόμους απαγορεύθηκαν, αυτά του ιατρού, του ασφαλιστού, όπως και η δυνατότητα της εκμίσθωσης δωματίου. Το 1934 με το νόμο 2596 απαγορεύεται στους Έλληνες κληρικούς να φορούν ράσα εκτός της εκκλησίας και το ίδιο έτος υποχρεώνονται οι Έλληνες να τουρκοποιήσουν τα ονόματά τους. Το 1935 εκδίδεται ο νόμος 2762 περί βακουφίων ,η διοίκηση των μειονοτικών σχολών και των ευαγών ιδρυμάτων ανατίθεται στον «μοναδικό επίτροπο» που διορίζεται από τις τουρκικές αρχές. Aκόμη αυτά τα ιδρύματα αναγκάστηκαν να υποβάλλουν δηλώσεις με τα περιουσιακά τους στοιχεία, που έμεινε γνωστό ως «δηλωτικό του 1936» και το 1939 οι μειονοτικοί αθλητικοί σύλλογοι υποχρεώνονται να ενωθούν με τουρκικούς. Στην Ίμβρο απαγορεύεται η κτηνοτροφία και η αλιεία στο νησί το οποίο μετατρέπεται σε ανοιχτή φυλακή. Οι Έλληνες εξαναγκάζονται σε φυγή η οποία κορυφώνεται σε διάφορες περιόδους, όπως σ΄ αυτήν της επιβολής του φόρου περιουσίας (varlik vergisi) το 1942, ο οποίος προετοίμασε το 1955 και το 1964. Μέσα σε δύο μήνες από την επιβολή του νόμου ( Δεκέμβριος 1942 - Ιανουάριος 1943), είχαν αλλάξει χέρια χιλιάδες ακίνητα, τα έσοδα μέσα σε δύο μήνες ήταν 221 εκατομμύρια λίρες, όταν από το φόρο για τα αγροτικά προϊόντα την περίοδο 1944-1948 για όλη την τουρκική επικράτεια ήταν 229 εκατομμύρια λίρες. .Όλα τα έσοδα από το φόρο εναντίον των Ελλήνων κατατέθηκαν στην κρατική αγροτική Τράπεζα (Ζιράτ), η οποία λειτουργεί από το Φεβρουάριο του 2009, στη Θράκη.

Έτσι η Ίμβρος όπως και η Τένεδος ερήμωσε από τους Έλληνες, αν και πολλοί εντός και εκτός Τουρκίας ρωτούν υποκριτικά το γιατί. Βεβαίως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία τάση επιστροφής με την επισκευή των οικιών των Ιμβρίων, οι οποίοι ωστόσο αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα και εμπόδια σχετικά με το ιδιοκτησιακό, καθώς και σε οτιδήποτε σχετίζεται με την ολοκληρωμένη επανεγκατάστασή τους. Πέρα το συναισθηματισμό, το ζήτημα των Θρακικών Σποράδων, της Ίμβρου και της Τενέδου οφείλουμε να το θέσουμε στη πραγματική του διάστασή του. Δηλαδή πως ένας ακόμη ελληνικός τόπος εγκαταλείφθηκε μετά από ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίωξης των Ελλήνων. Κάθε άλλη προσέγγιση δηλώνει άγνοια και πολλές φορές και σκοπιμότητα.
--
Ανάρτηση Από τον/την MALKIDIS στο ΜΑΛΚΙΔΗΣ τη 3/16/2011 11:06:00 μμ

Διεθνές Ετος Δασών - Περπατώ εις το δάσος

Το 2011 έχει κηρυχθεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών Διεθνές Έτος Δασών.

Τα δάση προσφέρουν καταφύγιο. Αποτελούν πηγή τροφίμων, φαρμάκων και καθαρού νερού. Και παρέχουν ένα ευρύ φάσμα περιβαλλοντικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της βιοποικιλότητας, την υδροδότηση, τη δέσμευση του άνθρακα, τον έλεγχο των πλημμυρών, καθώς και την προστασία από τη διάβρωση του εδάφους και της απερήμωσης. Παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση ενός σταθερού κλίματος του πλανήτη και το περιβάλλον. Τα δάση είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την ευημερία των ανθρώπων παντού, σε 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Εκτιμάται ότι 1,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι-συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 2.000 γηγενείς πολιτισμούς-εξαρτώνται από τα δάση για τον βιοπορισμό τους. Εκτός από την τροφή και στέγη, τα δάση προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα των εμπορεύσιμων ξύλου και προϊόντων nonwood, όπως ξυλεία, καυσόξυλα, φρούτα, ξηρούς καρπούς, και φαρμακευτικών φυτών. Το 2004, τα δασικά προϊόντα αντιπροσώπευαν περίπου το 3,7% του διεθνούς εμπορίου βασικών προϊόντων. Τα δάση είναι από τα πιο παραγωγικά χερσαία οικοσυστήματα.

Η ευρεία ποικιλία τύπων δάσους-σε τροπικές, υποτροπικές, μεσογειακό, εύκρατο, και ψυχρές περιοχές-από κοινού αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα του συνόλου των χερσαίων οικοπεριφερειών. Εκατομμύρια είδη φυτών, ζώων και εντόμων: περίπου το 80% της βιοποικιλότητας του πλανήτη ΄΄κατοικούν΄΄ στα δάση. Τα τροπικά δάση είναι ιδιαίτερα πλούσια σε είδη. Αν και καλύπτουν μόνο το 10% της συνολικής γήινης επιφάνειας, είναι κατ 'οίκον σε σημαντικά μεγαλύτερο από το 60% όλων των χερσαίων και του γλυκού νερού της βιοποικιλότητας.

Τα δάση παίζουν ζωτικό ρόλο στον παγκόσμιο κύκλο του άνθρακα: λειτουργούν ως αποθήκες άνθρακα, απορροφώντας τα αέρια του θερμοκηπίου και την πρόληψη της απελευθέρωσής τους στην ατμόσφαιρα. Σε παγκόσμια κλίμακα, τα δασικά οικοσυστήματα εκτιμάται ότι περιέχουν περίπου 80% πάνω από το έδαφος και το 40% των κάτω-εδάφους γήινου διοξειδίου του άνθρακα.

Η διατήρηση των δασικών οικοσυστημάτων μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της προσαρμοστικότητας μας στην κλιματική αλλαγή. Οι προστατευόμενες περιοχές (όπως βιόσφαιρας και τα εθνικά πάρκα) θεωρείται μία από τις πιο αποτελεσματικές και οικονομικά αποδοτικές λύσεις για τη διατήρηση των δασών.

Σε όλο τον κόσμο διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, όπως ημερίδες, εκδόσεις, επισκέψεις σε εθνικούς δρυμούς, διαγωνισμοί φωτογραφίας, εκθέσεις, περιβαλλοντικά παιχνίδια.Το Παγκόσμιο έτος για τα δάση είναι μια ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά για την αξία των δασών και τους κινδύνους που τα απειλούν.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος Γονέων και Φίλων του τμήματος ιστιοπλοίας του Ναυτικού Ομίλου Σύρου <<Η Γλαύκη>> , συμμετέχει στο διεθνές έτος δάσους με την προβολή της ταινίας <<Περπατώ εις το δάσος>> την Κυριακή 03 Απριλίου και ώρα 11.30 στον κινηματογράφο ΠΑΛΛΑΣ.
Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ. Με την παραλαβή κάθε εισιτηρίου ο σύλλογος προσφέρει 5 λαχνούς για την κλήρωση της 28 Μαίου 2011(δώρο ένα laptop).

Το έργο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους με ιδιαίτερο, έξυπνο χιούμορ, όπου οι αναμνήσεις από πολλά γνωστά παραμύθια (Κοκκινοσκουφίτσα, Σταχτοπούτα, Χιονάτη, Κοντορεβιθούλης κ.α.) διασταυρώνονται, συνδυάζονται, περιπλέκονται και φτιάχνουν την περιπετειώδη διαδρομή μιας αλλόκοτης ηρωίδας. Ένα μυητικό ταξίδι είναι, λοιπόν, το «Περπατώ εις το δάσος» της Σοφίας Μιχαηλίδου, είναι η πορεία ενός παιδιού, δηλαδή του καθενός από μας, στη ζωή, για να ανακαλύψει τον εαυτό του και τους άλλους και να ταξιδέψει στον κόσμο...Πρόκειται για τη θεατρική παραγωγή του θεατρικού εργαστηρίου Ν. Ορεστάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ , σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Άκη Τσονίδη, σκηνικά και κοστούμια Νίκος Πατούνας, μουσική Κώστα Βόμβολου. Παίζουν: Χρήστος Βενετίδης, Φωτεινή Γεωργιτσοπούλου, Σοφία Δημούδη, Ξανθή Εμμανουηλίδου, Μαργαρίτα Κεφαλά, Γιώτα Κυρμάνη, Χρυσή Λυμπερίδου, Κώστας Μερετάκης, Σαράντης Σαραντίδης, Αλεξάνδρα Τουλούμπα, Τόλης Τσακιρίδης.

Υ.Γ. Ο σύλλογος <<Γλαύκη>> ευχαριστεί το Σύλλογο Βορειοελλαδιτών Σύρου για την παραχώρηση της ταινίας και την υποστήριξη της εκδήλωσης.

Η γυναίκα στον Πόντο

Εισήγηση στο «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» του Δήμου Ασπροπύργου. Ασπρόπυργος Αττικής Δεκέμβριος 2009 από το Θεοφάνη Μαλκίδη

     Οι διωγμοί των Ελλήνων, οι οποίοι μέσα εξελίχθηκαν σε γενοκτονία, αποτέλεσαν μία από τις τραγικότερες σελίδες της ζωής του Ελληνισμού. Η απώλεια 1.000.000 Ελλήνων, και η προσφυγιά 1.200.000 είναι ο απολογισμός. Τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του μαζικού εγκλήματος, μαζί με τα ορφανά που δημιούργησε, αποτέλεσαν τις σημαντικότερες πληγές στην κοινωνική ζωή του Ελληνισμού. Ιδιαίτερη θέση σ΄ αυτήν την περίοδο κρατούν οι γυναίκες και τα παιδιά, τα οποία αποτέλεσαν αφενός συγκεκριμένο στόχο του προμελετημένου εγκλήματος, λόγω του ειδικού τους βάρους στην κοινωνία και την οικογένεια, αφετέρου ήταν αποδέκτες όλων των επιπτώσεων της γενοκτονίας (χηρεία, προσφυγιά, βιασμός, ορφάνια, ψυχολογικά προβλήματα κ.ά).

     Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες απετέλεσαν το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στον Ελληνισμό. Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια. Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και η μητρότητα και η οικογένεια, οι καρποί δηλαδή της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε υπενθύμιση του εγκλήματος για την υπόλοιπη ζωή. Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου.

     Μέσα από τους βιασμούς και τις αρπαγές επιδιώχθηκε η ταπείνωση, ο εξευτελισμός και η ατίμωση ολόκληρης της ομάδας, έγινε προσπάθεια να την τρομοκρατήσουν με απώτερο στόχο να εμποδίσουν μια πολιτισμένη και οικογενειακή οργάνωση της κοινωνίας του Ελληνισμού. Έτσι στόχος γίνεται η οικογένεια ως θεμέλιο της κοινωνικής οργάνωσης αλλά και ως πυρήνας της βιολογικής συνέχειας της ελληνικής εθνικής ομάδας. Χωρίς οικογένεια και γυναίκα δεν υπάρχει εθνική συνέχεια, δεν υπάρχει έθνος.

     Επίσης, σημειώθηκε ο εγκλεισμός χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια. Άλλες γυναίκες προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους, κατά το πρότυπο του Ζαλόγγου το Δεκέμβριο του 1803, σε γκρεμούς για να μην πιαστούν, ενώ άλλες αναγκάστηκαν να παραδώσουν στους Έλληνες αντάρτες, ειδικά στον Πόντο τα βρέφη τους ώστε το κλάμα τους να μη τους προδώσει στους διώκτες τους. (Σάντα).

     Παράλληλα υπήρξε μία ομάδα γυναικών και παιδιών η οποία έχασε τη θρησκευτική και εθνική της ταυτότητα και οδηγήθηκε για πάντα στο σκοτάδι της άγνοιας της καταγωγής και της προέλευσης.

     Στις περισσότερες από αυτές τις γυναίκες και τα παιδιά, είχαν κλονισμό της ψυχικής τους υγείας, αφού επέζησαν των βιαιοτήτων και των σφαγών εκδηλώνονταν αργότερα το σύνδρομο και η ενοχή του διασωθέντα. Η σκέψη τους και η μνήμη τους σταμάτησε στα γεγονότα των διωγμών και των σφαγών, ανέπτυξαν ένα ιδιαίτερο ψυχισμό.

     Είναι γεγονός ότι παράλληλα με τη Γενοκτονία, τελέσθηκε και μια Γυναικοκτονία και μία Παιδοκτονία. Η εφαρμογή μιας πολιτικής μαζικής βίας ενάντια στις γυναίκες και τα παιδιά, αποτέλεσε ειδική παράμετρο του μαζικού εγκλήματος και συνιστά την ουσία του αδικήματος της γενοκτονίας, σύμφωνα με τη σχετική σύμβαση του ΟΗΕ.

     Η δολοφονία των γυναικών και παιδιών έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για μας αποτελεί μία άγνωστη παράμετρο της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τους Τούρκους, την οποία οφείλουμε να αναδείξουμε ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα έχει συνέχεια και μάλιστα με ολοένα και περισσότερα στοιχεία.

*Φάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών του  Δ.Π.Θ.